Wkurza Cię „schludny” windykator? Mamy skuteczny patent!

Windykacja telefoniczna, a już wizyta windykatora terenowego u każdego dłużnika wzbudza uzasadnione obawy i lęki, a u bardziej opornych dłużników wręcz frustracje. Niemniej jednak każdy z nich ma raczej wątpliwą przyjemność jakiegokolwiek kontaktu z firmami windykacyjnymi. Bez znaczenia jest przy tym, czy dłużnik chce spłacać, a nie ma środków na spłatę długów, czy też wręcz przeciwnie, uważa, że dług spłacił, jest przedawniony albo nie istnieje. W takich przypadkach rzekomego dłużnika potrafi szlak jasny trafiać, że pomimo wyraźnego zakomunikowania tego faktu, „mendy” nadal nieustannie wydzwaniają albo nachodzą go w miejscu zamieszkania albo pracy. Także o ile otrzymywanie samych SMS-ów, listów i maili potrafi być wkurzające, to już wysyłanie ich po kilka razy na dzień może doprowadzić człowieka do szewskiej pasji. Ilu dłużników doświadczyło takich akcji, możemy sobie tylko wyobrazić.

No i co z tym fantem można zrobić?

Zanim postanowiliśmy zająć się tym problemem, sprawdziliśmy, co można na ten temat znaleźć w sieci. Okazało się, że nic takiego, co można uznać według nas za skuteczne metody działania. Na pewno nie są to porady w stylu „dogadaj się”, zablokuj numery, nie rozmawiaj z windykatorami, tłumaczenia, że windykator nie ma żadnych praw itp. Na pewno również nie jest rozwiązaniem zgłaszanie przestępstwa stalkingu na policję (więcej pod tym linkiem https://www.rpo.gov.pl/pl/content/rpo-za-karalnoscia-nekania-dluznikow-przez-firmy-windykacyjne).

Z tego względu, że jak zawsze szukamy dla naszych klientów wyjątkowych rozwiązań prawnych, tak jest i tym razem. Oczywiście nie będziemy powtarzać oklepanych fraz, że windykator to nie komornik, bo chociaż wielu dłużników ma nadal problem ze zrozumieniem tego faktu, to i tak nie wpływa to na możliwość pozbycia się upierdliwości osób pracujących w tej „szlachetnej” branży. Dlaczego? Bo oni z tego żyją. De facto im są bardziej skuteczni, tym mają lepsze wyniki. A niemałe pieniądze w tej profesji pochodzące od dłużników potrafią uruchamiać kreatywność ich działań, które stają się coraz bardziej wyrafinowane. I właśnie dlatego my również postanowiliśmy grać w ich karty. I to dosłownie.

Zacznijmy więc od tego, dlaczego akurat windykator terenowy ma wyglądać schludnie? Ano dlatego, że branża windykacyjna sama tak zdecydowała. I przy okazji nie może on budzić negatywnych skojarzeń. Oczywiście również musi prowadzić rozmowy w sposób uprzejmy i kulturalny. Co ciekawe, wizyty windykatorów terenowych u osoby zadłużonej mogą być podejmowane w czasie i miejscu, które według rozsądnej oceny nie będą uciążliwe dla tej osoby, a więc w dniu powszednie pomiędzy godzinami 07:00 a 21:00, w przypadku zaś braku możliwości nawiązania kontaktu z osobą zadłużoną w czasie wyżej określonym, wizyty windykatorów mogą być podejmowane w pozostałe dni tygodnia, jednakże wyłącznie pomiędzy godzinami 8:00 a 20:00, a wizyty u osoby zadłużonej należy prowadzić w sposób zapewniający poszanowanie prawa osoby zadłużonej do ochrony prywatności. Wizyty u osoby zadłużonej w innym miejscu niż miejsce zamieszkania należy prowadzić w sposób zapewniający poszanowanie prawa osoby zadłużonej do ochrony prywatności. Mogą być podejmowane tylko wówczas, gdy miejsce zamieszkania nie jest znane, albo osoby zadłużonej nie można tam zastać. Ponadto windykatorzy nie powinni, bez uprzedniej zgody osoby zadłużonej, kontaktować się z osobami trzecimi w sprawie dochodzonej należności. Windykator terenowy podczas podejmowania czynności windykacyjnych oraz prowadzenia rozmów z osobą zadłużoną jest zobowiązany przedstawić się, okazywać bez wezwania identyfikator oraz upoważnienie do działania wydane przez przedsiębiorstwo zarządzające wierzytelnościami, z wyraźnym określeniem zakresu swojego umocowania, np. do podpisywania z osobą zadłużoną ugody, przedstawienia osobie zadłużonej do podpisu uznania długu, odbioru należności w gotówce, czy wysłania wezwania do zapłaty. Jeżeli w czasie postępowania windykacyjnego oprócz osoby zadłużonej obecne są inne osoby, a osoba zadłużona pragnie zachować dyskrecję, należy jej to umożliwić. W toku rozmowy windykatorzy winni dążyć do wyjaśnienia osobie zadłużonej celu rozmowy, a także ustalenia i wyjaśnienia wszelkich niejasności czy wątpliwości. W czasie wizyty windykator może działać tylko w granicach swego upoważnienia. W razie odbioru gotówki windykator jest obowiązany wydać pokwitowanie z czytelnym podpisem oraz oznaczaniem przedsiębiorstwa zarządzającego wierzytelnościami.

Czy ktoś z Państwa wiedział o tym?

Idźmy dalej. Rozmowy telefoniczne mogą być prowadzone w czasie i miejscu, które według rozsądnej oceny nie będą uciążliwe dla osoby zadłużonej, a więc w dni powszednie pomiędzy godzinami 06:00 a 22:00. W przypadku braku możliwości nawiązania kontaktu z osobą zadłużoną w czasie wyżej określonym, rozmowy telefoniczne mogą być prowadzone w pozostałe dni tygodnia, jednakże wyłącznie pomiędzy godzinami 8:00, a 20:00. Należy uwzględniać, w miarę możliwości, prośby osoby zadłużonej o rozmowę lub planowaną wizytę windykatora w innym czasie lub miejscu niż określone wyżej, chyba że okoliczności wskazują na celowe działania osoby zadłużonej mające uniemożliwić nawiązanie kontaktu i rozmowy. Rozmowy należy prowadzić w sposób uprzejmy i kulturalny, zapewniający zachowanie tajemnicy i nieujawnianie nieuprawnionym osobom trzecim informacji o zobowiązaniach oraz danych osobowych osoby zadłużonej. W przypadku rozmowy z osobą zadłużoną będącą konsumentem windykatorzy powinni po zainicjowaniu połączenia przedstawić się imieniem i nazwiskiem, po potwierdzeniu przez rozmówcę, że prowadzą rozmowę z osobą zadłużoną winni podać nazwę przedsiębiorstwa, natomiast po zweryfikowaniu tożsamości osoby zadłużonej wskazać tytuł zadłużenia. W przypadku, kiedy rozmówca na wstępie rozmowy stanowczo żąda podania nazwy przedsiębiorstwa, uzależniając od tego prowadzenie dalszej rozmowy, windykatorzy powinni ją podać, nawet mimo braku potwierdzenia, że rozmowa odbywa się z osobą zadłużoną. W przypadku rozmowy z osobą zadłużoną inna niż konsument, windykatorzy powinni po zainicjowaniu połączenia przedstawić się imieniem i nazwiskiem oraz nazwa przedsiębiorstwa, natomiast po zweryfikowaniu osoby zadłużonej wskazać tytuł zadłużenia. Weryfikacja tożsamości osoby zadłużonej powinna się odbywać w miarę możliwości przede wszystkim w oparciu o identyfikatory, takie jak PESEL lub data urodzenia, a w przypadku gdy jest to niemożliwe, w oparciu o inne dane, które umożliwiają potwierdzenie tożsamości osoby zadłużonej. W przypadku, gdy rozmówca odmawia weryfikacji tożsamości, co uniemożliwia prowadzenie rozmowy w sprawie zadłużenia, przedsiębiorstwo zarządzające wierzytelnościami powinno wyjaśnić rozmówcy podstawę i przyczyny przeprowadzenia takiej weryfikacji. W toku rozmowy windykatorzy powinni dążyć do wyjaśnienia osobie zadłużonej celu rozmowy, a także ustalenia i wyjaśnienia wszelkich niejasności czy wątpliwości. W toku rozmowy windykatorzy powinni dążyć do ustalenia stanu majątkowego i sytuacji osobistej osoby zadłużonej oraz zebrać wszelkie informacje, przydatne do podjęcia decyzji o celowości i sposobie dalszych czynności windykacyjnych. W przypadku powzięcia wiarygodnej informacji o śmierci osoby zadłużonej, w okresie 6 miesięcy od dnia otwarcia spadku dopuszczalne jest inicjonowanie rozmów telefonicznych z jej potencjalnymi spadkobiercami wyłącznie w celu podania lub uzyskania informacji związanych ze spadkobraniem po osobie zadłużonej. Sposób i częstotliwość prowadzenia rozmów powinny uwzględniać sytuację, w której znalazł się potencjalny spadkobierca w związku ze śmiercią osoby zadłużonej. Kontakty telefoniczne w innym celu niż wskazany w ust. 1 powyżej, są dopuszczalne z inicjatywy potencjalnego spadkobiercy osoby zadłużonej. W rozmowach telefonicznych, o których mowa powyżej, osoba przeprowadzająca rozmowę w imieniu przedsiębiorstwa zarządzającego wierzytelnościami nie powinna nakłaniać potencjalnego spadkobiercy do jakichkolwiek działań związanych z przyjęciem spadku. W przypadku sprzeciwu potencjalnego spadkobiercy osoby zadłużonej co do kontaktu, kontakt ten powinien zostać wstrzymany na okres do 6 miesięcy od dnia otwarcia spadku.

Ciekawe? No to czytamy dalej.

Przedsiębiorstwo zarządzające wierzytelnościami w trakcie pierwszego kontaktu listownego lub mailowego z osobą zadłużoną informuje ją o możliwości i sposobie wniesienia reklamacji. W przypadku, gdy pierwszy kontakt następuje w inny sposób niż wskazany powyżej, przedsiębiorstwo zarządzające wierzytelnościami udziela jej informacji o trybie wnoszenia i sposobie rozpoznania reklamacji na żądanie osoby zadłużonej. Informacje te nie mogą wprowadzać osoby zadłużonej w błąd. Przedsiębiorstwo zarządzające wierzytelnościami informuje na swojej stronie internetowej o możliwości oraz trybie składania i rozpatrywania reklamacji wnoszonych przez osoby zadłużone lub przez inne osoby, które zgłaszają zastrzeżenia dotyczące kontaktów ze strony tego przedsiębiorstwa. Przedsiębiorstwo zarządzające wierzytelnościami zapewnia osobom zadłużonym ochronę ich wszelkich praw, w tym zarzutów służących im wobec wierzycieli oraz zbywców wierzytelności, w granicach określonych w przepisach art. 513 kodeksu cywilnego oraz innymi przepisami prawa. Przedsiębiorstwo zarządzające wierzytelnościami, w razie wystąpienia takiej potrzeby, wyjaśnia z wierzycielem lub zbywcą wierzytelności, zgodnie z podpisaną umową cesji wierzytelności, wszelkie podnoszone przez osobę zadłużoną zarzuty, uwzględniając przebieg i wyniki dotychczasowego postępowania reklamacyjnego, zasady określone w treści umowy z osobą zadłużoną, obowiązujących regulaminach lub umowach ramowych. Przedsiębiorstwo zarządzające wierzytelnościami dąży do tego, aby umowa cesji wierzytelności określała sposób współpracy zbywcy wierzytelności z jej nabywcą przy wyjaśnianiu wątpliwości, zarzutów i reklamacji osób zadłużonych, których ze względu na posiadane informacje nabywca wierzytelności nie jest w stanie sam rozpatrzyć. Przedsiębiorstwo zarządzające wierzytelnościami zobowiązuje się do szybkiego rozpatrywania reklamacji wniesionych przez osoby zadłużone, nie później niż w terminie 30 dni od dnia ich otrzymania. W przypadku, gdy rozpatrzenie reklamacji jest niemożliwe w terminie 30 dni, przedsiębiorstwo zarządzające wierzytelnościami zawiadamia osobę zadłużoną w formie pisemnej o nowym terminie rozpatrzenia reklamacji, który jednak nie powinien przekroczyć 60 dni od dnia otrzymania reklamacji. W przypadku odmowy uznania przez przedsiębiorstwo zarządzające wierzytelnościami zarzutów lub reklamacji, jest ono zobowiązane do udzielenia osobie zadłużonej odpowiedzi zawierającej wyjaśnienie przyczyn odmowy ich uznania ze wskazaniem dalszych możliwości działania. W razie stwierdzenia zasadności podniesionych przez osobę zadłużoną zarzutów, uchybienia lub nieprawidłowości powinny być usunięte, a w uzasadnionych przypadkach dalsze czynności windykacyjne powinny być zaniechane. Przedsiębiorstwo zarządzające wierzytelnościami nie jest zobowiązane do kontynuowania rozmów czy korespondencji z osobą zadłużoną, jeżeli mają one na celu przewlekanie postępowania lub uchylanie się od zapłaty, a osoba zadłużona nie przedstawia dokumentów lub nie formułuje zarzutów pozwalających na ich rzetelną ocenę.

A teraz o tym, jak powinna wyglądać procedura zakupu wierzytelności.

Przed zwarciem umowy z kontrahentem, dotyczącej wierzytelności masowej, przedsiębiorstwo zarządzające wierzytelnościami dokonuje oceny wiarygodności tego kontrahenta w oparciu o badanie polegające na sprawdzeniu co najmniej: a) wpisów na listę ostrzeżeń KNF, b) publikacji ostrzeżeń publicznych i komunikatów dotyczących zachować lub zjawisk mogących stanowić istotne zagrożenie dla interesów konsumentów wydanych przez UOKiK, c) czy wobec kontrahenta prowadzone było przez UOKiK lub inny urząd bądź organ państwowy postępowanie związane ze stosowaniem praktyk naruszających interesy konsumentów, w zakresie powiązanym ze stosowaniem klauzul abuzywnych lub misselingu; - w okresie trzech lat poprzedzających badanie. W zależności od wyników oceny, o której mowa powyżej, przedsiębiorstwo zarządzające wierzytelnościami podejmuje decyzję o zawarciu umowy z danym kontrahentem, w przypadku gdy którekolwiek z ostrzeżeń publicznych KNF lub UOKiK dotyczy działalność kontrahenta, w ramach której powstała wierzytelność masowa będąca przedmiotem nabycia bądź zlecenia obsługi. W pozostałych przypadkach przedsiębiorstwo zarządzające wierzytelnościami powinno dokonać wszechstronnej oceny ryzyka zawarcia umowy z danym kontrahentem. Przedsiębiorstwo zarządzające wierzytelnościami posiada odpowiednie regulacje wewnętrzne w zakresie dokonywania oceny wiarygodności kontrahenta. Przed podjęciem czynności windykacyjnych przedsiębiorstwo zarządzające wierzytelnościami przeprowadza badanie jakości wierzytelności w zakresie praktyk naruszających interesy konsumentów. Badanie przeprowadza się na wybranej próbie kontrolnej i polega na sprawdzeniu, czy w sprawie składane były reklamacje lub skargi konsumenta, związane ze stosowaniem wobec niego praktyk naruszających interesy konsumentów, w szczególności misselingu. W przypadku, gdy przeprowadzenie badania nie jest możliwe, w szczególności gdy wierzytelności były przedmiotem obrotu, dopuszczalne jest w tym zakresie poprzestanie na oświadczeniu złożonym przez kontrahenta, dotyczącym istnienia lub nieistnienia skarg lub reklamacji w badanym zakresie. W przypadku uprawdopodobnienia, na podstawie reklamacji klientów otrzymanych w trakcie czynności windykacyjnych, że część wierzytelności przyjętych do windykacji może być dotknięta nieważnością, w szczególności wynikającą ze stosowania przez kontrahenta lub wierzyciela pierwotnego praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów, przedsiębiorstwo zarządzające wierzytelnościami podejmuje próby wyjaśnienia z kontrahentem przyczyn zaistniałego stanu i zasadności podejrzeń oraz monitoruje reklamacje otrzymywane w sprawach powiązanych z danym portfelem lub kontrahentem. W przypadku otrzymania od osoby zadłużonej zarzutu, że wierzytelność powstała w wyniku stosowania przez pierwotnego wierzyciela niedozwolonych praktyk, a pierwotny wierzyciel znajduje się na liście ostrzeżeń konsumenckich UOKiK lub ostrzeżeń publicznych KNF w zakresie działalności, o której mowa powyżej, przedsiębiorstwo zarządzające wierzytelnościami zobowiązuje się do odstąpienia od dochodzenia tej wierzytelności. Przedsiębiorstwo zarządzające wierzytelnościami posiada odpowiednie regulacje wewnętrzne w powyższym zakresie. Umowy zawierane pomiędzy przedsiębiorstwem zarządzającym wierzytelnościami a jego kontrahentami zawierają względnie jednolite dla danego przedsiębiorstwa zarządzającego wierzytelnościami postanowienia dotyczące: a) możliwości wstrzymania czynności windykacyjnych w przypadku uprawdopodobnienia praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów związanych z daną wierzytelnością; b) procedury wyjaśniania z kontrahentem przyczyn reklamacji osób zadłużonych lub powstania przesłanek uprawdopodabniających stosowanie praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów; c) pozyskiwania od kontrahenta dodatkowej dokumentacji oraz przekazywania kontrahentowi (bądź wierzycielowi pierwotnemu) reklamacji lub skarg w zakresie rozpatrzenia okoliczności niewynikających z działań przedsiębiorstwa zarządzającego wierzytelnościami.

Przechodzimy dalej, czyli jakie są zasady komunikacji z dłużnikami.

Przedsiębiorstwo windykacyjne zobowiązane jest prowadzić wszelkie działania i komunikować się z dłużnikiem w sposób zapewniający ochronę interesów kontrahenta, a równocześnie przestrzegania prawa, dobrych obyczajów, zasad współżycia społecznego oraz poszanowanie słusznych praw osoby zadłużonej. Częstotliwość komunikacji z osobą zadłużoną nie powinna być dla niej nadmiernie uciążliwa i nie może nosić znamion szykany. Przedsiębiorstwo zarządzające wierzytelnościami dokłada należytej staranności, by korespondencja kierowana do osoby zadłużonej została do niej skutecznie doręczona. Korespondencja do osoby zadłużonej powinna być wysyłana w zamkniętej kopercie, bez adnotacji lub znaków na kopercie wskazujących, że korespondencja dotyczy długu adresata. Zastrzeżenie dotyczące znaków na kopercie nie dotyczy oznaczenia i znaków graficznych identyfikujących przedsiębiorstwo zarządzające wierzytelnościami. Korespondencja do osoby zadłużonej powinna być kierowana na adres wskazany przez tę osobę jako adres do korespondencji, a w przypadku braku takiego wskazania na jej adres zamieszkania lub zameldowania znany przedsiębiorstwu zarządzającemu wierzytelnościami lub przekazany temu przedsiębiorstwu przez poprzedniego wierzyciela ( w przypadku nabycia wierzytelności). W przypadku, gdy próba doręczenia korespondencji na adres określony wyżej będzie nieskuteczna, przedsiębiorstwo zarządzające wierzytelnościami może kierować korespondencję do osoby zadłużonej na inny adres, pod którym ta osoba może być osiągalna, zgodnie z wiedzą posiadaną lub uzyskaną przez to przedsiębiorstwo. W przypadku gdy nic innego nie wynika z przepisów prawa, korespondencja do osoby zadłużonej może być kierowana na adres poczty elektronicznej tej osoby. Przedsiębiorstwo zarządzające wierzytelnościami wdraża procedury mające na celu zapewnienie poufności korespondencji zawierającej informacje o zadłużeniu oraz minimalizację ryzyka ujawnienia treści takiej korespondencji osobom i podmiotom nieuprawnionym, w szczególności określające sposób weryfikacji aktualności adresów poczty elektronicznej, pozyskanych w inny sposób niż od kontrahenta lub od osoby, której te dane dotyczą, wykorzystywanych w dochodzeniu należności, a także sposób potwierdzania tożsamości użytkownika danego adresu. Pierwsze wezwania do zapłaty wysłane przez wierzyciela pierwotnego lub w jego imieniu powinno dokładnie opisywać wierzytelność (tytuł, wierzyciel, należność główna, data wymagalności, naliczone odsetki i inne należności uboczne – jeżeli są dochodzone w momencie kierowania pierwszego wezwania do osoby zadłużonej). Ponadto, w przypadku gdy wierzytelność jest udokumentowana fakturą lub rachunkiem, wezwanie to powinno obejmować dane wystawcy rachunku/faktury oraz numer rachunku/faktury, datę wystawienia rachunku/faktury, a także okres, za jaki rachunek/faktura została wystawiona, jeżeli windykowana jest wierzytelność o charakterze ciągłym; kolejne wezwania powinny zawierać informacje niezbędne dla zidentyfikowania tożsamości sprawy i etapu (polubowny/przedsądowy/sądowy lub inny), na jakim ona się znajduje, oraz zaktualizowaną kwotę zobowiązania osoby zadłużonej. W przypadku, gdy przedsiębiorstwo zarządzające wierzytelnościami, działające w imieniu wierzyciela pierwotnego, nie dysponuje informacjami obejmującymi daty wystawienia rachunku/faktury lub okresu, za jaki rachunek/faktura została wystawiona, może skierować do osoby zadłużonej pierwsze wezwanie do zapłaty niezawierające tych informacji, pod warunkiem, że na każde żądanie osoby zadłużonej, to przedsiębiorstwo zarządzające wierzytelnościami niezwłocznie pozyska te informacje od wierzyciela pierwotnego. Do czasu przekazania tych informacji osobie zadłużonej przedsiębiorstwo zarządzające wierzytelnościami wstrzyma się z podejmowaniem jakichkolwiek działań wobec tej osoby zadłużonej, dotyczących tej wierzytelności. Pierwsze wezwanie do zapłaty wysłane przez nabywcę wierzytelności lub w jego imieniu powinno zawierać wyjaśnienie, w jaki sposób ten nabywca stał się nowym wierzycielem, a także co najmniej następujące informacje: tytuł zobowiązania, wysokość wierzytelności z podziałem na należność główną, naliczone odsetki i inne należności uboczne – jeżeli są dochodzone, termin spłaty zobowiązania, numer rachunku bankowego, na jaki zobowiązanie powinno być uregulowane, dane teleadresowe, pod którymi osoba zadłużona może uzyskać informacje odnośnie swojego zadłużenia, informacja o prawach osoby zadłużonej w zakresie przetwarzania danych osobowych i o celu ich przetwarzania przez nowego wierzyciela; kolejne wezwania powinny zawierać informacje niezbędne dla zidentyfikowania tożsamości sprawy i etapu (polubowny/przedsądowy/sądowy lub inny), na jakim ona się znajduje, oraz zaktualizowaną kwotę zobowiązania osoby zadłużonej. Nie później niż wraz z pierwszym wezwaniem do zapłaty wysłanym przez nabywcę wierzytelności, do osoby zadłużonej powinno zostać wysłane pismo z informacją o dokonanej cesji i wskazaniem nowego wierzyciela, podpisane przez zbywcę wierzytelności. Pismo to może być podpisane przez nabywcę wierzytelności, na podstawie pełnomocnictwa wystawionego przez zbywcę wierzytelności. W przypadku powzięcia wiarygodnej informacji o śmierci osoby zadłużonej, korespondencja kierowana do jej potencjalnych spadkobierców w okresie 6 miesięcy od dnia otwarcia spadku powinna posiadać charakter wyłącznie informacyjny i zmierzać do uzyskania informacji i dokumentacji związanej ze spadkobraniem po osobie zadłużonej. W przypadku sprzeciwu potencjalnego spadkobiercy osoby zadłużonej co do kontaktu ze strony przedsiębiorstwo zarządzające wierzytelnościami, kontakt ten powinien zostać wstrzymany na okres wskazany powyżej.

A co, jeżeli dłużnik kwestionuje dług lub podnosi zarzut przedawnienia?

W przypadku, gdy osoba zadłużona będąca konsumentem kwestionuje obowiązek zapłaty powołując się na przedawnienie wierzytelności, a przedsiębiorstwo zarządzające wierzytelnościami, w oparciu o posiadaną dokumentację i analizę prawną stwierdza, że nie doszło do przedawnienia, przedsiębiorstwo to wyjaśnia przyczyny nieuznania roszczenia za przedawnione i na żądanie tej osoby zadłużonej przesyła jej kopie posiadanych dokumentów, które uzasadniają takie stanowisko. W takim przypadku czynności windykacyjne mogą być prowadzone na standardowych zasadach. W przypadku, gdy działania przedsiębiorstwa zarządzającego wierzytelnościami, która zgodnie z posiadaną przez to przedsiębiorstwo dokumentacją i dokonaną analizą prawna jest przedawniona („wierzytelność niespornie przedawniona”), a osoba zadłużona będąca konsumentem kwestionuje obowiązek zapłaty powołując się na przedawnienie wierzytelności, przedsiębiorstwo zarządzające wierzytelnościami wyjaśnia tej osobie naturę prawną przedawnionego roszczenia oraz informuje o prawie wierzyciela do oczekiwania zapłaty na drodze polubownej. W przypadku wierzytelności niespornie przedawnionej przedsiębiorstwo zarządzające wierzytelnościami może poinformować osobę zadłużoną będącą konsumentem także o innych prawach przysługujących wierzycielowi. Informacja ta nie może jednak wprowadzać w błąd, w szczególności co do możliwości dochodzenia przedawnionego roszczenia na drodze sądowej. W przypadku wierzytelności niespornie przedawnionej przedsiębiorstwo zarządzające wierzytelnościami powinno zmniejszyć częstotliwość kontaktu z osobą zadłużoną będącą konsumentem. W przypadku wierzytelności niespornie przedawnionej, gdy pomimo wyjaśnień przekazanych osobie zadłużonej będącej konsumentem przez przedsiębiorstwo zarządzające wierzytelnościami, ta osoba zadłużona nadal kwestionuje obowiązek zapłaty powołując się na przedawnienie wierzytelności, przedsiębiorstwo zarządzające wierzytelnościami zobowiązane jest do zaprzestania kontaktów z tą osobą w sprawie tej wierzytelności, chyba że ta osoba zadłużona wyrazie wolę podjęcia rozmów z tym przedsiębiorstwem lub informacja o tej wierzytelności jest ujawniona w biurze informacji gospodarczej, lub zachodzi inna uzasadniona przyczyna kontaktu. W przypadku wierzytelności przedawnionej oferowanie osobie zadłużonej będącej konsumentem przez przedsiębiorstwo windykacyjne lub podmioty z nim powiązane produktów finansowych umożliwiających osobie zadłużonej spłatę istniejącego zadłużenia, generujących dodatkowe koszty dla osoby zadłużonej, jest dopuszczalne pod warunkiem rzetelnego poinformowania tej osoby zadłużonej o cechach i kosztach takiego produktu oraz pod warunkiem, że w wyniku przeprowadzonej analizy zdolności kredytowej ( w tym posiadanych już przez tę osobę produktów kredytowych) przedsiębiorstwo zarządzające wierzytelnościami ustali, że ta osoba zadłużona będzie w stanie wywiązać się ze swoich zobowiązań, wynikających z zawieranej umowy. Propozycji zawarcia ugody obejmującej restrukturyzację istniejącego zadłużenia nie uważa się za oferowanie nowego produktu finansowego.

W końcu perełka, czyli jakie praktyki są zakazane i niedozwolone.

Przedsiębiorstwa zarządzające wierzytelnościami oraz osoby działające w ich imieniu nie stosują przy wykonywaniu czynności windykacyjnych metod i sposobów naruszających prawo i dobre obyczaje. W szczególności zakazane są następujące działania: 1. Używanie siły, gróźb karalnych lub innych czynności naruszających godność osobistą. 2 używanie wulgarnego lub nieprzyzwoitego języka lub określeń naruszających godność osobistą, a także niegrzecznego tonu rozmów. 3. Używanie jakichkolwiek innych środków mających na celu zastraszanie osoby zadłużonej. 4 przekazywanie lub ujawnianie informacji o zadłużeniu i przebiegu czynności windykacyjnych nieuprawnionym osobom trzecim, w tym zwłaszcza nieletnim członkom rodziny osoby zadłużonej. 5 przesyłanie lub używanie dokumentów, pism, ubiorów lub narzędzi wskazujących na wykonywanie czynności przez sąd, czy jakikolwiek urząd państwowy, lub zawierających informacje dla tych instytucji właściwe lub przeznaczone. 6 przedstawianie nieprawdziwych informacji o swoim statusie, kwalifikacjach, doświadczeniu lub uprawnieniach zawodowych, w szczególności nieuprawnione, rzekome działanie w imieniu innego przedsiębiorstwa zarządzającego wierzytelnościami lub nieprawdziwe informacje o kwalifikacjach i uprawnieniach w zakresie zawodów prawniczych. 8 przekazywanie nieprawdziwych informacji o konsekwencjach niezapłacenia zadłużenia, między innymi takich jak areszt, pozbawienie wolności, konfiskata majątku. 9 wyrażanie w kontaktach z osobą zadłużoną lub osobami trzecimi sugestii, że osoba zadłużona jest przestępcą. 10 przyjmowanie przez windykatorów od osób zadłużonych środków pieniężnych lub jakichkolwiek przedmiotów bez wystawienia pokwitowania. 11 grożenie w jakikolwiek sposób lub podejmowanie działań zmierzających do naruszenia własności lub posiadania. 12 pobierania od osób zadłużonych, bez tytułu prawnego wynikającego z zawartych umów bądź przepisów prawa, kwot tytułem opłat w związku z prowadzonymi działaniami windykacyjnymi. 13 stosowanie przy prowadzeniu windykacji sądowej, w szczególności windykacji masowej i przy dochodzeniu roszczeń w elektronicznym postępowaniu upominawczym, metod i sposobów stanowiących nadużycie lub obejście prawa, takich jak: a) wskazywanie w pozwie – jako daty wymagalności roszczenia – daty innej niż data wymagalności roszczenia w stosunku do wierzyciela pierwotnego, z wyjątkiem przypadków, w której inna data wymagalności wynika z zawartej z osobą zadłużoną ugody pozasądowej, b) wielokrotnego wnoszenia pozwów w sprawie tego samego roszczenia, przy niezmienionych okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy, do tego samego sądu lub do różnych sądów z nadużyciem instytucji cofnięcia powództwa, w sytuacjach, gdy ponowne wniesienie pozwu miałoby nastąpić po wniesieniu przez osobę zadłużoną sprzeciwu lub zarzutów do nakazu zapłaty.

Ok, skoro już znam prawa windykatorów, to co w takim razie mogę z tym zrobić?

Przede wszystkim, możesz zgłosić się do nas pisząc na kontakt@absolutio.pl, a właściwie powinieneś, jeżeli chcesz wykorzystać łamanie powyższych norm etycznych w stosunku do Ciebie. Ktoś może oczywiście powiedzieć, że takie wewnętrzne regulacje nie są źródłem żadnego prawa i nie można na ich podstawie wysuwać żadnych roszczeń, ani tym bardziej windykatorzy nie mogą się na nie skutecznie powoływać, jednakże my wiemy, w jaki sposób z powodzeniem można je wdrożyć w życie w procesie sądowym. Mało tego, nie znaleźliśmy żadnego wyroku sądowego, który opierałby się na w/w kodeksach. Nie oznacza to bynajmniej, że nasz nowy patent nie zadziała. Po prostu ktoś musi być pierwszy. A my zawsze chcemy być pierwsi w tym, co robimy dla naszych klientów. 

Dlatego też jeżeli masz już serdecznie dosyć ciągłego nachodzenia, wydzwaniania i strachu przed windykacją, już wiesz, że nie jesteś sam. Z nami pozbędziesz się nie tylko tego problemu, ale też samego długu, o czy możesz przeczytać w zakładce wyroki.